Αυτοεκτίμηση και διαθεσιμότητα

Το να πιστεύεις ότι αν δείχνεις διαθεσιμότητα, θα σε αγαπούν, θα σε εκτιμούν και θα σε σέβονται είναι μια παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει κανείς. Η αξία σου δεν καθορίζεται από το πόσο διαθέσιμος είσαι για τους άλλους. Είσαι σημαντικός άνθρωπος γι’ αυτό που είσαι, όχι για τη διαθεσιμότητά σου. Ο άλλος πρέπει να θεωρεί πολύτιμη τη βοήθειά σου και όχι να τη θεωρεί δεδομένη. Αν νομίζεις ότι η αξία σου εξαρτάται από το πόσο προσφέρεις στους άλλους, αυτό υποδεικνύει ότι κάποιο τραύμα σου χρειάζεται την προσοχή και την αγάπη σου.

Μπορεί να πιστεύεις ότι η αξία σου πηγάζει από το πόσο προσφέρεις και ότι δεν αξίζεις την ισοτιμία, δηλαδή το να σου προσφέρει και ο άλλος, επειδή δεν θεωρείς την παρουσία και την προσφορά σου πολύτιμη. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε: «Η αξία μου εξαρτάται από το πόσο διαθέσιμος είμαι για τους άλλους. Αν δεν είμαι, σημαίνει ότι δεν έχω δώσει όλα όσα θα ήθελα για να με αγαπούν». Αν σκέφτεσαι έτσι, δες ότι δεν είσαι μόνο επιθυμίες, αλλά και δυνατότητες. Δεν είσαι ρόλος· είσαι η αυθεντικότητά σου. Αυτό που χρειάζεσαι είναι ειλικρίνεια και αυθεντικότητα από τους άλλους.

Το να δίνεις και να μοιράζεσαι είναι αγάπη. Όμως, το να δίνεις και να μοιράζεσαι από φόβο ότι δεν θα σε αγαπούν είναι ένδειξη ότι φοβάσαι πως δεν αξίζεις την αγάπη. Η ζωή είναι δίκαιη· σου στέλνει συγκυρίες που επιβεβαιώνουν τους φόβους σου, για να δεις ότι είσαι ικανός να δημιουργήσεις μια διαφορετική εικόνα για τον εαυτό σου. Όσο πιστεύεις ότι πρέπει να υπερβάλλεις στην προσφορά σου για να σε εκτιμούν, να σε αγαπούν και να σε σέβονται, θα συμμετέχεις σε σχέσεις που τα επώδυνα συναισθήματα σε αυτές θα σε ωθούν να αλλάξεις. Έτσι, δεν θα χρειάζεσαι τον πόνο της απόρριψης και το φόβο της εγκατάλειψης.

Έχεις ανάγκη να στρέψεις τη διαθεσιμότητά σου προς τον εαυτό σου. Έλα σε επαφή με το εσωτερικό σου παιδί και δώσε του όλη σου την προσοχή, για να πιστέψεις ότι αξίζεις για αυτό που είσαι. Όταν προσφέρεις στον εαυτό σου και γίνεις διαθέσιμος για εσένα, τότε κάθε φορά που δίνεις στους άλλους, θα το κάνεις με χαρά, χωρίς φόβο. Αν οι άνθρωποι με τους οποίους συνδέεσαι δεν μπορούν να επενδύσουν ψυχικά, κατανοείς ότι αυτή είναι μια δική τους αδυναμία και δεν φέρεις εσύ την ευθύνη να την αλλάξεις ή να την διορθώσεις.

Το εσωτερικό σου παιδί έχει μάθει να νιώθει ένοχο για την αδυναμία του άλλου, θεωρώντας ότι πρέπει να επέμβει, να θεραπεύσει, να μεταμορφώσει την κατάσταση. Ωστόσο, είμαστε υπεύθυνοι μόνο για τις δικές μας αδυναμίες, για τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Είμαστε υπεύθυνοι να διορθώνουμε τα λάθη μας, να δείχνουμε μεταμέλεια και να αλλάζουμε. Επίσης, είμαστε υπεύθυνοι να αλλάζουμε τις πεποιθήσεις που μας έκαναν να πιστεύουμε πως όσο πιο διαθέσιμοι είμαστε, τόσο πιο πολύ θα σώσουμε τον άλλον, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο στη σχέση που μπορεί να τον κάνει να πιστεύει ότι χρειάζεται τη δική μας “σωτηρία”.

Αν δίνεις μόνο για να σε αγαπούν, ο άλλος “αγαπά” τον ρόλο που έχεις αναλάβει, όχι εσένα. Όταν κάποια στιγμή τα όριά σου δεν εξυπηρετούν τις προσδοκίες ή τις εγωκεντρικές απαιτήσεις του άλλου, θα αντιδράσει, προσπαθώντας να σε επαναφέρει στον ρόλο που εξυπηρετούσε την παθογένειά του.

Να δίνετε μέσα από την καρδιά σας, να εκτιμάτε αυτούς που ανταποκρίνονται ισότιμα, να κατανοείτε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να επενδύουν ψυχικά, και να μαθαίνετε να απομακρύνεστε. Καθώς συνειδητοποιείτε ότι όσο περισσότερο χώρο αφήνετε στον εαυτό σας, τόσο πιο ελεύθεροι θα είστε να επιλέγετε και να αφοσιώνεστε στους στόχους, τις επιθυμίες σας και σε σχέσεις που σας επιλέγουν και τους επιλέγετε, επειδή αμφότεροι θεωρείτε την προσφορά πολύτιμη και μοναδική.