Η ένταση στις σχέσεις

Αν μεγαλώσατε σε περιβάλλον έντασης στις σχέσεις, πιθανόν να νιώθετε έλξη προς καταστάσεις όπου η ένταση είναι το σημείο σύνδεσης. Όταν κάποιο πρόσωπο ή μια συγκυρία προκαλεί αμφιθυμικά συναισθήματα και καταλαμβάνει τη σκέψη σας, ενώ εμμένετε σε αυτά τα συναισθήματα, μπορεί να αντιλαμβάνεστε αυτήν την έλξη ως «ενδιαφέρον».

Η επιρροή του περιβάλλοντος στην ανάπτυξη του ατόμου είναι καθοριστική. Αν μεγαλώσατε με εντάσεις και συγκρούσεις, μάθατε να συνδέεστε κυρίως εγκεφαλικά. Για να επιβιώσετε, μάθατε να σκέφτεστε μόνος σας, να αισθάνεστε μόνος σας. Ορθώσατε συναισθηματικά τείχη που σας εμποδίζουν να έρθετε σε επαφή με το αληθινό σας συναίσθημα και, ακόμα περισσότερο, να το εμπιστευτείτε. Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με την προοπτική μιας βαθιάς σύνδεσης με έναν άλλον άνθρωπο, μπορεί να νιώθετε δυσφορία.

Αν είχατε μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον ήρεμης συναισθηματικής σύνδεσης, θα ακούγατε περισσότερο το συναίσθημά σας και θα το αξιοποιούσατε στις επιλογές και στις αποφάσεις σας. Κάθε τι που θα εξυψώνει το πνεύμα σας και θα σας προσφέρει ψυχική ανάταση θα το σεβόσασταν και θα το εκτιμούσατε. Η επιδίωξή σας θα ήταν να συνδέεστε με ανθρώπους που αλληλοεκτιμούνται και να δεσμεύεστε σε καταστάσεις που αντικατοπτρίζουν την αξία σας.

Στην ένταση, όμως, μάθατε να επιλέγετε αυτό που διεγείρει τη σκέψη και το συναίσθημά σας, συχνά με τρόπο διαχωρισμένο και ανταγωνιστικό. Αυτό δυσκολεύει τη λήψη λογικών αποφάσεων, καθώς δεν υπάρχει εναρμόνιση μεταξύ λογικής και συναισθήματος. Η επιθυμία σας συγκρούεται με την τάση σας για ακύρωση αυτής της επιθυμίας, και αυτό δυσκολεύει την υποστήριξή της.

Αν η ένταση ήταν ο οδηγός στις αποφάσεις σας, τείνετε να καταφεύγετε σε ανθρώπους ή καταστάσεις όπου προσκολλάστε, ελπίζοντας ότι θα βρείτε τη γαλήνη και την ψυχική ηρεμία που τόσο χρειάζεστε. Ωστόσο, το αποτέλεσμα συχνά δεν σας δικαιώνει, καθώς η συνήθεια σας οδηγεί σε αντίθετες κατευθύνσεις από αυτές που επιθυμείτε. Όταν συναντάτε έναν άνθρωπο με προοπτική ηρεμίας και αμοιβαίας σύνδεσης, μπορεί να νιώσετε πνιγμένοι από τον πόνο της ανάμνησης αυτού που χάσατε, με αποτέλεσμα είτε να εγκαταλείψετε τη σχέση είτε να επιτεθείτε.

Αν μεγαλώσατε στην ένταση, η μοναξιά έγινε μια λύση, αλλά όχι μια δημιουργική και παραγωγική μοναξιά. Ακόμα και όταν βρίσκεστε με άλλους ανθρώπους, μπορεί να νιώθετε μόνος. Ο φόβος της συναισθηματικής σύνδεσης, λόγω των εμπειριών του παρελθόντος, σας κρατάει μακριά από αυτό που πραγματικά επιθυμείτε. Μέσα σας, η έννοια της συντροφικότητας είναι διαχωρισμένη. Κάθε φορά που προσεγγίζετε άλλους ανθρώπους, αυτός ο εσωτερικός διαχωρισμός δημιουργεί μια ανταγωνιστική σχέση με την επιθυμία σας, οδηγώντας τελικά στην ακύρωσή της.

Το κλειδί για την απελευθέρωσή σας είναι η διαφοροποίηση από το μοντέλο του παρελθόντος, χωρίς κριτική διάθεση. Προσπαθήστε να το αλλάξετε, χωρίς να πιστεύετε ότι μπορείτε να αλλάξετε τους ανθρώπους που σας το δίδαξαν ή τους άλλους που το αντικατοπτρίζουν. Για να επιλέγετε ελεύθερα αυτό που σας κάνει καλό και σας εξυγιαίνει, χρειάζεται να απαλύνετε τους φόβους σας ότι θα τιμωρηθείτε αν τολμήσετε να συνδεθείτε με τον εαυτό σας, τους ανθρώπους σας και τη δημιουργικότητά σας.

Όσο αγκαλιάζετε τα συναισθήματα του παρελθόντος, δεν επιλέγετε τη μοναξιά ως λύση. Παράλληλα, δεν στρέφεστε σε ανθρώπους που, με την αδυναμία τους να ανταποκριθούν συναισθηματικά, διατηρούν και διαιωνίζουν τη μοναξιά σας. Καθώς κατανοείτε το θυμό του μικρού παιδιού μέσα σας, σταματάτε να επιτίθεστε σε ό,τι σας στηρίζει και σας ενώνει.

Όσο αποδέχεστε την προσωπική σας ιστορία χωρίς ενοχές ή ντροπή, σέβεστε τις δυσκολίες σας και δεν προσπαθείτε να αλλάξετε τον εαυτό σας επικριτικά. Όσο εκτιμάτε την αξία σας, στρέφεστε προς ό,τι την καθρεφτίζει. Όσο συμφιλιώνεστε με τα λάθη σας, κατανοείτε ότι οι άνθρωποι που σας προκαλούν ένταση δεν το κάνουν επίτηδες για να σας πληγώσουν. Έτσι έμαθαν κι εκείνοι, και είναι στο χέρι σας να αλλάξετε πορεία, ώστε να μην εμπλέκεστε σε καταστάσεις που αντικατοπτρίζουν τον πόνο του παρελθόντος, χωρίς θυμό προς τους άλλους ή τον εαυτό σας.

Όσο συμφιλιώνεστε με τους φόβους σας, δεν αντιμετωπίζετε εχθρικά τον εαυτό σας ή τους άλλους. Σέβεστε τους φόβους τους, χωρίς να τους ταυτίζετε με εσάς. Όταν δεν επικρίνετε τους άλλους, αναλαμβάνετε την ευθύνη του εαυτού σας με δικαιοσύνη και σοφία. Όσο αποδέχεστε ότι το παρελθόν σας ήταν αναγκαίο και πολύτιμο, γιατί μέσω αυτού γίνατε ο άνθρωπος που είστε σήμερα, αγκαλιάζετε κάθε κομμάτι του εαυτού σας εκτιμώντας το.

Τότε, η παράσταση του ζευγαριού μέσα σας ενώνεται. Κάθε τι που σας ενώνει γίνεται πηγή χαράς και επιθυμίας.

Αγγελική Μπολουδάκη