Η δίψα για σύνδεση και ο φόβος της εγκατάλειψης

Κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του την ανάγκη για εγγύτητα. Είναι σαν μια εσωτερική φλόγα που ζητά ζεστασιά, κατανόηση και αγάπη. Ωστόσο, όταν το τραύμα της απόρριψης ή της εγκατάλειψης έχει αφήσει το αποτύπωμά του, αυτή η φλόγα γίνεται ταυτόχρονα πηγή θέρμης αλλά και κινδύνου. “Αν με πλησιάσει κάποιος πολύ κοντά,” σκέφτεστε, “θα δει την αλήθεια μου. Και αν δεν του αρέσει, θα με εγκαταλείψει.”

Αυτός ο φόβος σας απομακρύνει από την ίδια την επιθυμία σας. Γίνεται ένας τοίχος που χτίζεται για προστασία, αλλά σας απομονώνει. Η μοναξιά που νιώθετε πίσω από αυτόν τον τοίχο είναι βαριά, αλλά μοιάζει πιο υποφερτή από την πιθανή απόρριψη. Έτσι, η απομόνωση γίνεται μια παράξενη παρηγοριά, αν και αφήνει ένα τεράστιο κενό.

Εδώ είναι που χρειάζεται να στραφείτε στον εαυτό σας. Όχι με επικριτική διάθεση, αλλά με καλοσύνη και κατανόηση. Ο εαυτός σας, με όλες του τις ατέλειες και τις ομορφιές, είναι ήδη αρκετός. Η εσωτερική φωνή που σας λέει ότι δεν είστε αρκετά καλός ή ότι θα χάσετε τον άλλον αν δείξετε τον αληθινό σας εαυτό, δεν είναι η φωνή της αλήθειας. Είναι η φωνή του φόβου, του πόνου από εμπειρίες που κάποτε σας πλήγωσαν.

Κάθε φορά που αναγνωρίζετε την αξία σας, ενδυναμώνετε την ικανότητά σας να συνδέεστε πραγματικά. Δεν είναι ανάγκη να είστε τέλειοι για να αγαπηθείτε. Στην πραγματικότητα, οι σχέσεις ανθίζουν όταν υπάρχει χώρος για τις ατέλειες, όταν υπάρχει ειλικρίνεια και αμοιβαίος σεβασμός.

Όταν πλησιάζετε κάποιον με ειλικρίνεια, το πρώτο ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσετε μέσα σας δεν είναι αν ο άλλος θα σας αποδεχτεί, αλλά αν εσείς αποδέχεστε τον εαυτό σας. Η αλήθεια σας μπορεί να είναι ευάλωτη, αλλά είναι και ο πιο ισχυρός τρόπος για να συνδεθείτε. Οι σχέσεις που χτίζονται με βάση την αποδοχή είναι αυτές που σας γεμίζουν και σας βοηθούν να εξελιχθείτε.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι υγιείς σχέσεις δεν είναι ούτε σχέσεις εξάρτησης ούτε σχέσεις υποταγής. Είναι ένας χορός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αλληλοσέβονται τις ανάγκες και τα όριά τους. Η ελευθερία και η σύνδεση δεν είναι αντίθετες έννοιες· συνυπάρχουν και δυναμώνουν η μία την άλλη.

Η συμφιλίωση με το παρελθόν είναι ένα δώρο που μόνο εσείς μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας. Δείτε τις εμπειρίες σας με καθαρή ματιά. Μην τις ωραιοποιείτε, μην τις ακυρώνετε. Δεχθείτε ότι αυτές οι στιγμές, όσο επώδυνες κι αν ήταν, σας έκαναν αυτό που είστε σήμερα. Κάθε εμπειρία σάς δίδαξε κάτι, κάθε πληγή σας βοήθησε να δείτε τη δύναμη που κρύβετε μέσα σας.

Αφήστε τον εαυτό σας να πενθήσει για ό,τι χάθηκε, αλλά μην αφήνετε τη θλίψη να σας κρατά πίσω. Μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος του πένθους, θα μπορέσετε να δείτε το σήμερα με μια νέα ματιά, χωρίς το βάρος του χθες.

Η ζωή είναι γεμάτη στιγμές που σας καλούν να τις ζήσετε, να τις εκτιμήσετε. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα καταφύγιο, ένας τρόπος να αναγνωρίζετε τη γενναιοδωρία της ζωής. Όταν καλλιεργείτε την ευγνωμοσύνη, ακόμα και στις πιο μικρές στιγμές, γεμίζετε με μια ήρεμη χαρά που δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.

Αυτή η εσωτερική πληρότητα σας δίνει τη δύναμη να προσεγγίζετε τους ανθρώπους χωρίς φόβο. Να δημιουργείτε σχέσεις όπου ο ένας εμπνέει και στηρίζει τον άλλον.

Η προσωπικότητά σας είναι μοναδική. Φέρει μέσα της ικανότητες που, όταν τις καλλιεργήσετε, θα σας οδηγήσουν σε βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις. Ανοίξτε το κουτί των δυνατοτήτων σας. Μέσα του υπάρχει η δύναμη να αγαπήσετε τον εαυτό σας και να δημιουργήσετε σχέσεις που σας θρέφουν.

Ο δρόμος αυτός απαιτεί θάρρος, αλλά η ανταμοιβή είναι ανεκτίμητη: η ελευθερία να αγαπάτε και να αγαπιέστε, όχι ως ένας ψευδής εαυτός, αλλά ως η αλήθεια σας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας