Γύρισα στον εαυτό μου, ως τη μόνη επανένωση που εκκρεμεί

Γύρισα στον εαυτό μου και έγινε η μαγεία.

Σταμάτησα να επιμένω εκεί που δεν υπήρχε τίποτα να ψάξω.

Σταμάτησα να ζητάω  με κλειστά χέρια.

Σταμάτησα να περιμένω σε κατειλημμένες θέσεις.

Σταμάτησα να αποθέτω τις προσδοκίες μου σε ανθρώπους που δεν ήταν διαθέσιμοι για εμένα.

Σταμάτησα να προσποιούμαι ότι οι άλλοι με καταλάβαιναν.

Σταμάτησα να βάζω τα μάτια και την ελπίδα μου σε καρδιές που δεν ήθελαν να χτυπούν στο πλευρό μου.

Και τότε, έγινε κάτι μαγικό.

Επέστρεψα στον εαυτό μου, ως ο μόνος πιθανός προορισμός.

Επέστρεψα στον εαυτό μου, ως το μόνο διαθέσιμο μονοπάτι.

Γύρισα στον εαυτό μου, ως τη μόνη επανένωση που εκκρεμεί. 

Συνήλθα και μπορούσα να δω τα πλευρά μου, τον πόνο και την αφυδατωμένη ψυχή μου, να εκλιπαρεί για νερό.

Και παρέλαβα τον εαυτό μου.

Συγχώρησα τον εαυτό μου. Ξάπλωσα στον ώμο μου.

Κάλεσα τον εαυτό μου με τη δική μου φωνή.

Βρήκα τον εαυτό μου.

Διαφορετικό, αλλά ακόμα άθικτο

Και ήμουν πάλι εγώ.

Έχω πάλι τον εαυτό μου.

Οπότε, έγινε άλλη μια άλλη μαγεία.

Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι έχω τα κλειδιά για τις πόρτες που θέλω να ανοίξω.

Εδώ, μέσα.

Έξω δεν υπάρχουν τίποτα άλλο παρά κλειδαριές.

Αλλά εγώ αποφασίζω πού και εξαρτάται από εμένα πως.

Εγώ αποφασίζω πού.

Επιλέγω πώς…

Επιλέγω με ποιον…

Εγώ αποφασίζω τι θέλω…

Εγώ αποφασίζω τι μου αξίζει…

Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι αυτή η μαγεία ήταν πάντα μαζί μου,

Μάλιστα, στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ.

Ήταν πάντα εδώ μέσα.

Αλλά δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να τη δει,

γιατί την απέρριπτα.

Έτσι, ήταν απαραίτητο να κατέβω στις σκιές μου για να αναστηθώ.

Αγκάλιασα τον εαυτό μου

Αποδέχτηκα τον εαυτό μου.

Και συνέχισα.

Τώρα, με περισσότερη ζωντάνια από ποτέ.

Omi Tutu