Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου! Έχε εμπιστοσύνη!

Δυο χρόνια μετά, και πάλι στο μικρό μας παράδεισο, στο Τολερροδόνες, μου διηγήθηκες ένα όνειρο που είχες δει. Ούτ’ αυτό το θυμάσαι; Βρισκόσουν σε μια εξοχή πολύ σκοτεινή, σαν να ήταν νύχτα, και φύσαγε ένας αέρας τρομερά δυνατός. Πιανόσουν από τα δέντρα, από τις πέτρες, αλλά ο κυκλώνας σε παράσερνε χωρίς σωτηρία, όπως είχε γίνει με κείνο το κοριτσάκι στον Μάγο του Οζ. Και, καθώς ο άνεμος σε έπαιρνε στο άγνωστο, άκουσες τη φωνή μου – “Εγώ δεν σε έβλεπα, αλλά ήξερα πως ήσουν εσύ” ήταν τα ακριβή λόγια σου- να σου λέει “Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου! Έχε εμπιστοσύνη!” Δεν ξέρεις τι δώρο μου έκανες με το να μου διηγηθείς αυτόν τον παράξενο εφιάλτη: και χίλια χρόνια να ζούσα, δε θα μπορούσα να σου ξεπληρώσω την περηφάνια που ένιωσα εκείνο το απόγευμα που έμαθα ότι η φωνή μου μπόρεσε να σου δώσει θάρρος. Λοιπόν, όλα όσα πρόκειται να σου πω στις σελίδες που ακολουθούν δεν είναι τίποτ’ άλλο από αλλεπάλληλες επαναλήψεις της μοναδικής εκείνης συμβουλής: έχε εμπιστοσύνη! Όχι σε μένα, βέβαια, ούτε σε κάποιον σοφό, ακόμα κι αν είναι από τους αληθινούς, αλλά ούτε και σε δημάρχους, παπάδες ή αστυνομικούς. Ούτε σε θεούς ούτε σε δαίμονες ούτε σε μηχανές ούτε σε σημαίες. Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Στην ευφυία σου, που θα σου επιτρέψει να γίνεις καλύτερος από ό,τι είσαι, και στο ένστικτο της αγάπης, που θα σε κάνει να αξίζεις την καλή συντροφιά.

Φερνάντο Σαβατέρ, Μιλώντας στο γιο μου για την ηθική και την ελευθερία, μετάφραση Αγαθή Δημητρούκα, εκδόσεις Πατάκη