Ό,τι σας ανοίγει στη ζωή
8 Μαΐου 2018
Τρυφερότητα στην αγάπη
10 Μαΐου 2018

Γιατί είναι σημαντικό να αναγνωρίσω αυτό που είμαι;

-Γιατί είναι σημαντικό να αναγνωρίσω αυτό που είμαι; Γιατί είναι αναγκαίο για μένα να υποστηρίξω κάθε χαρακτηριστικό μου, εκτιμώντας με για αυτό που είμαι αληθινά;

-Αυτό που είσαι σε χαρακτηρίζει. Προσδιορίζει την αλήθεια σου. Αν το αμελήσεις, με κάποιο τρόπο θα φανερώσει την παρουσία του με δυσφορία. Η ψυχή, το πνεύμα ή το σώμα σου θα νοσήσει, όχι γιατί θα θέλει να σε εκδικηθεί, αλλά γιατί με τον δικό τους τρόπο σου λένε «σε χρειάζομαι να με προσέξεις, να ενδιαφερθείς για μένα, να με αναλάβεις με υπευθυνότητα».

Τι σε βοηθάει στην αναγνώρισή τους;

Η εμπιστοσύνη στον εαυτό, η πίστη σε σένα, ο σεβασμός, η πειθαρχία (πείθομαι στις αρχές μου). Κάθε φορά που αναρωτιέσαι “σέβομαι τον εαυτό μου σε αυτήν την συνθήκη που είμαι;” “πιστεύω σε μένα, παίρνοντας αυτήν την απόφαση που ταιριάζει στην αξία μου;” “εμπιστεύομαι τον εαυτό μου κάνοντας ό,τι με ωφελεί συναισθηματικά, λογικά και ηθικά;” “πειθαρχώ στις αρχές μου, γνωρίζοντας ότι ο δρόμος μου είναι ένας και άρα δεν πρέπει να παρεκκλίνω;”. Ο θυμός, η λύπη, η ενοχή υποχωρούν κάθε φορά που λέμε στον εαυτό μας “η επιθυμία μου είναι να βαδίζω στον δικό μου δρόμο με ένα τρόπο που ο αυτοσεβασμός μου είναι η προτεραιότητά μου”. Επανέρχονται όταν κάνουμε εκπτώσεις προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε την ανώριμη πλευρά μας που μας υπαγορεύει να είμαστε τα πάντα, να κάνουμε τα πάντα, να μην σεβόμαστε τα όρια μας, τα όρια των άλλων. Σε αυτήν την περίπτωση είναι οι οδηγοί μας για να γυρίσουμε στον δρόμο μας, τον δρόμο της αλήθειάς μας.

 Κάθε χαρακτηριστικό μας έχει την ώριμη όπως και την ανώριμη πλευρά του. Μπορεί να είσαι οριοθετημένος αλλά κάποιες φορές να μην βάζεις όρια, κάνοντας εκπτώσεις και συμβιβασμούς στην αξία σου. Όσο αποφασίζεις να καλλιεργείς τον αυτοσεβασμό, τόσο επιμένεις με τρόπους που νιώθεις ένα με σένα και την εκτίμηση στον εαυτό σου.

Κάθε χαρακτηριστικό σου υπόκειται σε ένα νόμο. Είσαι ελεύθερος να το αναλάβεις, να νιώσεις καλά με αυτό, να κάνεις τα πράγματα που αγαπάς αλλά με ευθύνη σε σένα και σε αυτό. Δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα, αλλά μόνο αυτό που είναι ταιριαστό σε σένα. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις καθε μη θεμιτό μέσο για να τα καταφέρεις, αλλά μοναχά τρόπους που εκφράζουν το γενικότερο καλό. Δεν μπορείς να γίνεις τα πάντα ούτε να ζητήσεις τα πάντα, αλλά μοναχά να εργαστείς για εκείνα που θέλεις.

Όταν αναλαμβάνεις τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου, οι φόβοι σου αναδύονται μαζί με την επιθυμία σου. Όταν δεν συμμαχείς με ό,τι καθρεφτίζει τους φόβους σου, όταν δεν εναντιώνεσαι σε ό,τι θεωρείς μεγαλύτερο από σένα, από φόβο να μεγαλώσεις μαζί του, δέχεσαι το μεγάλωμά σου, την ωρίμασή σου. Δέχεσαι καθετί δικό σου και το περιβάλεις με το σεβασμο που του αναλογεί.

Όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη των χαρακτηριστικών της προσωπικότητάς σου, οι εντολές που έχεις λάβει, οι ρόλοι που έχεις υιοθετήσει από συνήθεια σε κάνουν να διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα. Ενώ ξεκινάς, ταλαιπωρείσαι από διλήμματα. Μήπως να ευχαριστήσω τους άλλους  με τις αποφάσεις μου, ποιες θα είναι οι αντιδράσεις τους; Μήπως να γίνω λίγο από όλα ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι; Άγχος, φόβος, κρίσεις πανικού προσπαθούν να σε αποτρέψουν. Σε αυτή τη φάση είναι επικίνδυνο να παλινδρομήσεις, να εξαρτηθείς από συμπεριφορές που δεν είναι αυτό που θέλεις, που δεν είναι αυτό που σου αξίζει.

Όταν δώσεις τις μάχες σου και η αλήθεια σου κερδίζει, πείθεσαι ότι ο μόνος δρόμος που σου ανήκει είναι αυτός που είσαι αληθινά εσύ. Ο μόνος δρόμος που είναι πραγματικά δικός σου είναι αυτός που στο ερώτημα “νιώθω ο εαυτός μου σε ό,τι κάνω, με την έννοια ότι νιώθω να με σέβομαι και να εκτιμώ την αξία μου σε αυτόν;” απαντάς θετικά.

Σημαντικό για τον καθένα μας είναι να αποφασίζουμε να κάνουμε πράξη τις επιθυμίες μας, τα όνειρά μας, τους στόχους μας με μέσα που προάγουν την αξία μας. Χωρίς θυμό για τον εαυτό μας και τους άλλους, διαφοροποιούμαστε από τα ανώριμα κομμάτια του εαυτού μας που αναζητούν την συνεχή επιβεβαίωση, από άρνηση να εργαστούμε στην εκτίμηση της αξίας μας. Κάθε φορά που ένα μικρό ζιζάνιο μας λέει «ενοχοποίησε τον εαυτό σου ή θύμωσε με κάποιον άλλον νομίζοντας πως εκείνος δεν σε αφήνει να εκτιμήσεις τον εαυτό σου”  να τολμάμε να πούμε στον εαυτό μας: “ας μην προβάλουμε αλλού τους φόβους μας αλλά ας αναλάβουμε με σεβασμό ό,τι διαθέτουμε ώστε να το αναπτύξουμε” Χωρίς εξαρτήσεις αλλά με διάθεση για αλήθεια, δημιουργούμε με εμπιστοσύνη στην αξία μας.

Όταν αναγνωρίζουμε αυτό που είμαστε με σεβασμό σε μας νιώθουμε γαλήνη, ηρεμία, αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους.

Αγγελική Μπολουδάκη