Αποδέχομαι τον εαυτό μου

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν με κατανοώ. Όταν προσπαθώ να με κατανοώ.

Όταν με αθωώνω. Κάθε φορά που με απενοχοποιώ, με συγχωρώ.

Κάθε φορά που με απελευθερώνω από την επίκρισή μου. Όσο λιγότερο με επικρίνω, τόσο το αίσθημα δικαίου βρίσκει το χώρο του μέσα μου.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν με νοιάζομαι. Κάθε πληγή, κάθε τραύμα μου, όταν το φροντίζω,  επουλώνεται σιγά – σιγά. Ή εκείνα που θέλουν την ώρα τους ακόμα μαθαίνω να ζω μαζί τους.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν συμφιλιώνομαι με τις δυνατότητές μου. Όταν δεν με φοβίζουν τόσο. Όταν τους επιτρέπω να κάνουμε παρέα. Να μεγαλώνουμε μαζί.

Όταν κάθε φορά που παρατηρώ τις αδυναμίες μου, μπορώ να γελάσω μαζί τους. Το ίδιο και με τα λάθη μου. Σοφία είναι αγάπη και η αγάπη αγκαλιάζει κάθε λάθος αναγνωρίζοντας το ανθρώπινο.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν δε με μαλώνω για τις στιγμές που δεν με προστάτευσα αλλά με κερνάω χαρά για τα μαθήματα που πήρα από αυτές.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου κάθε φορά που περιορίζω τις προσδοκίες μου ή κάθε φορά που μπορώ να τις αναγνωρίζω και τις διαχωρίζω από την επιθυμία μου. Η επιθυμία εμπεριέχει την δική μου αφοσίωση, η προσδοκία εξαρτάται από τις αντιδράσεις των άλλων.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν νιώθω ευγνωμοσύνη για κάθε άνθρωπο που η αγάπη του για μένα με κάνει πιο αληθινή. Που η αγάπη μου για εκείνον με κάνει να αγαπώ τη ζωή.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν συγχωρώ. Όταν αποδεσμεύομαι από κάθε επώδυνο συναίσθημά μου που με γυρίζει στο χθες. Όταν αποχωρίζομαι τις αναμνήσεις μου με ένα ευχαριστώ μαζί με το αντίο. Όταν νιώθω όμορφα στα όρια που μου ανοίγουν το δικό μου δρόμο στη ζωή.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου όταν κάθε φορά που δεν με αποδέχομαι, συνειδητοποιώ ότι η συναισθηματική μου δεξαμενή είναι άδεια και με χρειάζεται να την γεμίσω με ευγνωμοσύνη για τη ζωή.

Αγγελική Μπολουδάκη