Όταν η σκέψη μας για όσα δεν έγιναν από ενοχή γίνεται έγνοια…
28 Μαΐου 2018
Οι καταστάσεις που επιλέγεις είναι μοναχά όποιες σε βοηθούν σε αυτό που επιθυμείς
1 Ιουνίου 2018

Άφησε τον κόσμο να ζήσει όπως αυτός διάλεξε και άφησε τον εαυτό σου να ζήσει όπως εσύ διάλεξες. (Ρίτσαρντ Μπαχ)

Ο έλεγχος να σώσω τους άλλους

Αν ως παιδί μάθατε να αναλαμβάνετε το ρόλο του σωτήρα, συνδέεστε με τους άλλους ανθρώπους προσπαθώντας να τους σώσετε.

Όταν δημιουργείτε σχέσεις ή συνεργασίες, τείνετε να  αναλαμβάνετε τους άλλους.

Όσο περισσότερα προβλήματα έχει μια κατάσταση, τόσο πιο ‘οικεία’ νιώθετε σε αυτήν.

Από παιδί λειτουργούσατε σαν γονιός για τους άλλους. Αναλαμβάνατε υποχρεώσεις άλλων, ευθύνες δικές τους. Οργανώθηκε μέσα σας ένας εαυτός που προλάβαινε τις ανάγκες των άλλων. Τις δικές σας ανάγκες τις βάζατε στην άκρη.

Κάθε φορά που κάνετε την επιθυμία σας πραγματικότητα, αναρωτιέστε συνεχώς μήπως δυσαρεστήσετε τους άλλους που αφοσιώνετε χρόνο στον εαυτό σας, μήπως πρέπει να υπεραναπληρώσετε προσφέροντας γη και ύδωρ.  Νιώθετε ενοχές κάθε φορά που τολμάτε στην ελευθερία σας, κάθε φορά που νιώθετε ευτυχισμένος όταν κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν.

Δυσκολεύεστε να εστιαστείτε στις επιθυμίες σας, στις ανάγκες σας, γιατί νιώθοντας ενοχές, αισθάνεστε σύγχυση για το τι είναι καλό για σας.

Στις σχέσεις που δεν έχουν την ανάγκη να τους σώσετε, δυσκολεύεστε, χάνετε τη θέση σας.  Νομίζετε πως δεν σας χρειάζονται, πως δεν τους είστε απαραίτητος. Η σιγουριά τους σας φοβίζει, γιατί σας παραπέμπει σε μια αυτάρκεια που δεν την έχετε κατακτήσει ακόμα. Κι ό,τι δεν έχουμε κατακτήσει, το βιώνουμε απειλητικά στους άλλους.

Όσο πιο αυτόνομος είναι ένας άνθρωπος, όσο πιο ικανοποιημένος είναι από τη ζωή του και από τις επιλογές του, τόσο φοβάστε να τον προσεγγίσετε. Πως θα έχω θέση δίπλα του, αναρωτιέστε; Η αυτονομία του σας φαίνεται ακατανόητη. Όταν σας εκτιμά, αμφιβάλλετε, δεν εμπιστεύεστε ώστε να αφεθείτε, νομίζετε πως πρέπει να κάνετε κάτι οπωσδήποτε για να ανταποδώσετε.

Δυσκολεύεστε να υποστηρίξετε το ελεύθερο κομμάτι του εαυτού σας, εκείνο που συνδέεται και ταυτόχρονα διατηρεί την αυτονομία του. Σαν να αυθυποβάλετε τον εαυτό σας σε μια προσωπικότητα που δεν είναι δική σας, που προσπαθεί να περιοριστεί για να κινείται με τον τρόπο που έμαθε. Έχετε μάθει να υπάρχετε στη ζωή των άλλων με ένα συγκεκριμένο τρόπο και κάθε αλλαγή είναι επώδυνη. Σας φέρνει σε επαφή με μια αλήθεια που δεν αναγνωρίζατε ως τώρα. Σαν να πρέπει να μεγαλώσετε, να ωριμάσετε, να δημιουργήσετε χώρο μέσα σας για την αξία σας. Βλέποντας τον εαυτό σας όπως λειτουργούσατε πριν, αρχικά νιώθετε θυμό, γιατί σας επικρίνετε, επικρίνετε κι άλλους ταυτόχρονα. Όταν συγχωρείτε τον εαυτό σας, όταν κατανοείτε και τους άλλους, καλοδέχεστε την αλλαγή σας. Νιώθετε άγχος γιατί μαθαίνετε να σχετίζεστε με ένα καινούργιο τρόπο, μέσα από το μοίρασμα, την αποδοχή και την εμπιστοσύνη και αυτό σας προκαλεί αρχικά φόβο. Ο φόβος υποχωρεί όσο ενισχύετε την αυτοεκτίμησή σας, όσο εμπιστεύεστε την αυτονομία σας, όσο στηρίζεστε στον εαυτό σας. Δίνετε αξία στην ισοτιμία στις σχέσεις, στην εκτίμηση που χρειάζεται να υπάρχει και από τις δυο πλευρές, στο αίσθημα της ελευθερίας, στο σεβασμό.

Όταν αλλάζετε, σέβεστε τον εαυτό σας, σέβεστε τους άλλους ανθρώπους, όπως και κάθε μορφή ύπαρξης. Δεν έχετε την αγωνία να τους σώσετε, αλλά την ηρεμία που σας δημιουργεί η επιθυμία να νιώσετε, να συνδεθείτε, να αγαπήσετε μέσω της αποδοχής, της εμπιστοσύνης και της κατανόησης.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας