Όταν αναλαμβάνουμε κάθε χαρακτηριστικό δικό μας με υπευθυνότητα, συνομιλούμε με την αλήθεια μας, με την αλήθεια των άλλων

Όταν κοιτάζουμε τους ανθρώπους βλέποντας αυτό που είναι, κοιτάμε την αλήθεια τους. Συνομιλούμε με αυτό που είναι οι ίδιοι, με αυτό που θέλουν οι ίδιοι.

Όταν τους εκτιμάμε για αυτό που είναι, εκτιμάμε τον εαυτό μας ταυτόχρονα. Όταν τους σεβόμαστε και νιώθουμε ευγνωμοσύνη για κάθε καλό που προσφέρει κάθε άνθρωπος με το δικό του μοναδικό τρόπο καλλιεργούμε την ευγένεια μέσα μας.

Όταν όμως προβάλουμε πάνω τους τον εαυτό μας δεν βλέπουμε εκείνους αλλά εμάς. Συνομιλούμε με τον εαυτό μας και ο άλλος άνθρωπος μας διαφεύγει. Σαν να χρησιμοποιούμε ένα μέσο για να επικοινωνήσουμε με μας. Κάτι που είναι άδικο για εκείνους αλλά και για μας γιατί δεν μας βλέπουμε καθαρά.

Όταν τους επικρίνουμε,  όταν τους εξιδανικεύουμε ή τους υποτιμάμε, όταν αναφερόμαστε σε χαρακτηριστικά που έχουν με θυμό, λύπηση, άγχος, μιλάμε για τον εαυτό μας στην πραγματικότητα.

Προβάλλοντας αυτά τα χαρακτηριστικά σε άλλους νομίζουμε πως απομακρυνόμαστε από αυτά. Πως αυτά εξαφανίζονται με μαγικό τρόπο. Αυτό όμως έχει αποτέλεσμα να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη να τα αλλάξουμε.

Κάθε χαρακτηριστικό που επικρίνουμε είναι στην πραγματικότητα χαρακτηριστικό δικό μας. Άλλωστε αν δεν ήταν δικό μας δεν θα το βλέπαμε. Θυμώνουμε για αυτό, φοβόμαστε πως δεν θα τα καταφέρουμε να το αλλάξουμε και προβάλουμε το χαρακτηριστικό μας στον άνθρωπο, ενώ μεταθέτουμε το συναίσθημά μας σε εκείνον.

Στην πραγματικότητα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τον κάθε άνθρωπο που μας θυμίζει κάτι δικό μας που χρειάζεται να το αλλάξουμε, να το βελτιώσουμε.

Ο θυμός που νιώθουμε για εκείνον είναι η τάση μας για σύνδεση με σκοπό όμως να αδειάζουμε σε εκείνον ό,τι αρνητικό κουβαλάμε. Δεν συνδεόμαστε με τους ανθρώπους για να αδειάζουμε σε εκείνους ότι δεν μας αρέσει αλλά γιατί μας συνδέουν ίδιες αρχές, ίδιες επιθυμίες να είμαστε μαζί. Όταν δεν προβάλουμε, αναλαμβάνουμε κάθε χαρακτηριστικό δικό μας με υπευθυνότητα και νιώθουμε ικανοποίηση για όλους τους ανθρώπους που χάρη σε εκείνους τολμάμε να δούμε καθαρά τον εαυτό μας, αναδεικνύοντας ό,τι καλό έχουμε, βελτιώνοντας ό,τι χρειάζεται. Σεβόμαστε και εκτιμάμε όλους τους ανθρώπους γιατί καθένας μάς προσφέρει ή μας έχει προσφέρει κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο έχει σημασία στη ζωή μας γιατί βοηθάει τον εαυτό μας, βοηθά τον τρόπο που συνδεόμαστε και δεσμευόμαστε.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας