Οι τέσσερις νόμοι της ζωής
12 Απριλίου 2020
Κι επειδή μόνοι μας ερχόμαστε στον κόσμο και μόνοι μας φεύγουμε, ε, πρέπει, αν θέλουμε ν’ αναστηθούμε, να είμαστε κι εκεί μόνοι, ολομόναχοι.
18 Απριλίου 2020

Συνέπεια δεν είναι να είσαι απλά στην ώρα σου, αλλά κυρίως να σέβεσαι τις δικές σου δεσμεύσεις. 

Συνέπεια δεν είναι να είσαι απλά στην ώρα σου, αλλά κυρίως να σέβεσαι τις δικές σου δεσμεύσεις. 

Τις δεσμεύσεις για αυτό που είσαι, για αυτό που επιθυμείς.

Τις δεσμεύσεις με τη δημιουργικότητά σου. Με την δική σου άποψη για σένα, με τη δική σου οπτική για αυτό που επιθυμείς.

Δεν μάθαμε όμως να δεσμευόμαστε με μας, μάθαμε να εξαρτόμαστε. Από ένα άτομο, από μια ομάδα, από οτιδήποτε νομίζουμε ότι θα μας ικανοποιήσει το ερώτημα “τι είμαι εγώ για τον άλλον, όταν κάνω αυτό ή εκείνο;”

Όταν όμως εξαρτόμαστε παρασιτικά από τον άλλον, χάνουμε την ουσία μας. Αν νομίζουμε ότι μέσω της εξάρτησης θα έχουμε κοντά μας τους άλλους, την επιδοκιμασία τους, χάνουμε την ελευθερία μας να δράσουμε σύμφωνα με την επιθυμία μας.

Όταν το κάνεις αυτό, δεν εστιάζεσαι σε σένα, δεν ενδιαφέρεσαι για αυτό που θέλεις,  αλλά σε απασχολεί μόνιμα ένα ερώτημα “αν θα ασχοληθώ με μένα και με την επιθυμία μου, ποια θα είναι η αντίδραση του άλλου; ” Αυτό όμως δεν έχει επίπτωση μόνο σε σένα, στις σχέσεις σου αλλά έχει επίπτωση και στη δημιουργικότητά σου, μια που την καταστρέφεις με αυτόν τον τρόπο ή τουλάχιστον δεν είσαι τόσο παραγωγικός όσο σου αξίζει.

Πως να δημιουργήσεις, να εκφραστείς όπως θα ήθελες, όταν ο άλλος σου γίνεται εμμονή; Μια εμμονή που σε παίρνει από τον εαυτό σου. Περιμένεις από εκείνον να σου δώσει την άδεια να κάνεις αυτό που θα ήθελες, γιατί έχεις μάθει σε μια εξαρτητική σχέση από παιδί, όπου κάνεις τον άλλον ίνδαλμά σου, νομίζοντας ότι έτσι θα έχεις την άδεια από (τη μαμά ή τον μπαμπά) τον άλλον, λες και δεν έχεις την ελευθερία να είσαι εσύ. Λες και ο άλλος που μπορεί να δει αυτό που είσαι, θα σε απορρίψει αν ασχοληθείς με τη δική σου επιθυμία και την υποστηρίξεις.

Σκέψου όμως, πως αν ακολουθήσεις τα όνειρά σου, τον δικό σου δρόμο, θα είσαι πραγματικά εσύ σε αυτό που κάνεις. Θα σε εκτιμήσουν για σένα, θα εκτιμήσουν αυτό που κάνεις για αυτό που είναι, αυτοί που μπορούν να το δουν. Ίσως και να σε μισήσουν για σένα, αλλά τουλάχιστον αυτό θα είναι ένα αληθινό συναίσθημα και επειδή θα είναι αληθινό, θα έχει και αυτό τη δική του αξία.

Μάθαμε να χτίζουμε τείχη, να φυλακίζουμε τον εαυτό μας μέσα, από φόβο να εξελιχθούμε, να αγωνιστούμε για το καλύτερο για μας. Μάθαμε να μη βλέπουμε το καλό σε μας, θυσιάζουμε τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μας.   Μάθαμε να μεμψιμοιρούμε, να μιζεριάζουμε, να προβάλουμε το πιο μίζερο κομμάτι του εαυτού μας για να μας λυπούνται οι άλλοι και μέσω της λύπησης κάνουμε μεταξύ μας μια τέλεια παρέα, όπου κρατάμε ο ένας τον άλλον σε μια παθητική κατάσταση εξαρτημένους ο ένας από τον άλλον. Κι όταν συμβαίνει μια κρίση, ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε εκπαιδευτεί σε εναλλακτικές λύσεις, για να αντιμετωπίσουμε την κάθε κρίση.

Μάθαμε να μην νιώθουμε ευγνωμοσύνη αλλά ό,τι βλέπουμε που μας οδηγεί στην καλύτερη θέα του εαυτού μας το πολεμάμε, όχι για εκείνο, αλλά γιατί μας φέρνει σε επαφή με την ευθύνη μας.

Ακούω ανθρώπους που έχουν βιώσει ήττα στη ζωή τους, ανθρώπους που έχουν πονέσει, που έχουν περάσει δύσκολα, αυτήν την περίοδο να είναι καλά. Και αυτό συμβαίνει γιατί έχουν εκπαιδευτεί σε εναλλακτικές λύσεις, όχι μόνο γιατί έχουν περάσει δύσκολα πριν, αλλά γιατί τόλμησαν να τα βάλουν με ό,τι τους κρατάει σε μια θέση ανημπόριας, σε μια θέση παραίτησης, οπότε η κάθε κρίση αποτελεί πρόκληση για εκείνους, γιατί βάζουν το μυαλό τους να σκέφτεται.

Όταν ο καθένας μας σέβεται τις δικές του δεσμεύσεις με αυτό που είναι και με αυτό που μπορεί να καταφέρει, είναι πιο εύκολο να εστιαστεί σε αυτές και να τις αναλάβει δυναμικά. Ασχολείται με τον εαυτό του, με τις δυνατότητές του, τις εξελίσσει όπως θέλει ο ίδιος. Χαίρεται με την επιτυχία και την ευτυχία του χωρίς να τα συγκρίνει με την υποτιθέμενη ευτυχία και επιτυχία των άλλων. Δεν του χρειάζονται οι εξαρτήσεις, συνδέεται με τους άλλους σε μια ομάδα, σε μια παρέα, έχοντας τη δική του θέση, τη δική του αξία, βάζοντας τη δική του σφραγίδα, που επειδή είναι μοναδική είναι και πολύτιμη.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας

Φωτογραφία: https://www.facebook.com/jerseydemic/photos/a.499115785680/10159169782210681/?type=3&theater